Trasy górskie w Dolomitach wyposażone w ferraty

Ferraty, czyli ubezpieczone fragmenty szlaków górskich za pomocą stalowych lin, drabin i klamer, umożliwiają bezpieczne poruszanie się po trudnych, pionowych odcinkach. W Dolomitach stanowią jeden z największych magnesów turystycznych – łączą trekking z elementami wspinaczki, dostarczając niezapomnianych widoków i wrażeń w niezwykłych formacjach skalnych.

Czym są ferraty na górskich trasach?

Ferrata (via ferrata, „żelazna ścieżka”) to konstrukcja asekuracyjna instalowana w trudnych fragmentach górskich szlaków. Podstawowym elementem jest nieprzerwana stalowa lina, do której turysta przypina się lonżą z absorbe­rem energii i wspinaczkową uprzężą. Dzięki temu nawet bez specjalistycznych umiejętności wspinaczkowych można przejść pionowe ściany i ekspozycje, o ile panują bezpieczne warunki pogodowe.

Czy trasy wyposażone w ferraty są trudne technicznie?

Stopień trudności ferrat klasyfikowany jest w skali A–F (lub B–E). Większość dolomickich tras to poziom B–C, czasem dochodzą trudniejsze odcinki D–E, wymagające kondycji, odwagi i doświadczenia (np. drabiny pionowe, mosty, ekspozycja bezpośrednio nad przepaściami). Dla początkujących polecane są łatwiejsze odcinki, ale trzeba pamiętać, że w ferracie nie ma miejsca na błąd – każdy upadek, nawet niewielki, może być groźny.

Ferraty w Dolomitach – najpopularniejsze szlaki

• via ferrata olivieri (giuseppe olivieri) na Punta Anna/Tofana di Mezzo – trasa o trudnościach C‑D, z pionowymi ścianami, trawersami i panoramicznym granią. Uważana za jedną z najpiękniejszych i najbardziej wymagających ferrat w Dolomitach
• via ferrata ivano dibona (sentiero ferrato Ivano Dibona) – trasa po grani Cristallo z drabinami, mostami, tunelem, łączy atrakcje przyrodnicze i historyczne z czasów I wojny światowej. Długość ok. 4–7 h, umiarkowanie trudna, ale bardzo widokowa
• via delle bocchette centrali – centralny etap klasycznej trasy Bocchette, prowadzi przez ekspozycje, wiszące kładki, stalowe liny, między wysokimi ścianami Brenty. Uznawany za najpiękniejszą ferratę w Alpach, wymagającą technicznie (stopień „dość trudno”) .

Jak należy się przygotować do wyjazdu na ferraty w Dolomitach?

Obecnie, bardzo często wyjazdy na ferraty w Dolomity organizowane są przez biura podróży, co ułatwia nam zebranie wyposażenia. Dostajemy bowiem kompletną listę niezbędnego sprzętu. Jeśli jednak wybieramy się samodzielnie, musimy sami zadbać o niezbędny sprzęt i nie tylko.

Przygotowanie obejmuje trzy główne płaszczyzny: sprzęt, kondycję i logistykę. Po pierwsze, podstawowy zestaw to: uprząż wspinaczkowa, lonża z absorberem energii, kask i wygodne, sztywne buty trekkingowe. Dla komfortu przydają się rękawice bez palców. Po drugie, należy potrenować kondycję (ćwiczenia siłowe, technika stawiania stóp, praca rąk nad głową) oraz sprawdzić pogodę – burze letnie pojawiają się nagle i są szczególnie niebezpieczne w eksponowanych ferratach. Po trzecie, warto planować trasę z uwzględnieniem długości przejścia, przewyższeń, dostępności wyciągów i schronisk oraz czasu do zachodu słońca. W Dolomitach sezon trwa zazwyczaj od połowy czerwca do połowy września.

Podsumowanie

Ferraty w Dolomitach to idealne połączenie trekkingu, historii (pozostałości I wojny światowej) i wspinaczki, dające niezapomniane widoki i satysfakcję z pokonywania własnych barier. Warto jednak podejść do tematu odpowiedzialnie – dobra kondycja, przygotowanie i świadomość technicznych wymagań tras zwiększają bezpieczeństwo i komfort. Dla początkujących doskonałym wyborem mogą być łatwiejsze odcinki B–C, a dla bardziej zahartowanych – klasyki jak Olivieri, Dibona czy Bocchette Centrali. Planując wyjazd w sezonie, pamiętajmy o wcześniejszej rezerwacji noclegów i odpowiedniej pogody – wtedy trekking górski z ferratami staje się przygodą życia.